Het is zo ver, volgende week wordt onze oudste dochter 18 jaar. Een meisje geboren met 1670 gram uitgegroeid tot een mooie jonge vrouw. Iets wat destijds nog niet zo zeker was. Op mijn 24 ste werd moeder, zo oud ben ik nog niet, maar toch. Een kind met een rijbewijs. Een kind dat op kamers gaat en alleen op vakantie. Het zorgt er toch voor dat ik me best oud voel. Ze is gewoon volwassen en vanaf volgende week verdwijnt mijn recht om op haar rekening te loeren. Niet dat ik haar niet vertrouw, ze is voldoende verantwoordelijk. Alleen mijn control-freakerige kant heeft het er nog even zwaar mee.
Terwijl ik druk ben met de voorbereidingen voor HET feest is zij bezig met de inrichting van haar kamer in de Groningse binnenstad. De kosten voor dit alles nemen we nog maar voor lief, want vanaf juli mag ze het zelf gaan regelen.
Party Prepping
Het voelt gek, dubbel. Aan de ene kant ga ik haar vreselijk missen, haar sprankelende gezelligheid. Haar filmtip’s met mooie mannen. Het samen koken met een glaasje wijn. Dat gaat allemaal minder worden. Maar, als ik heel eerlijk ben weet ik diep van binnen dat het tijd is. Ze is nog jong, maar wel wat verder in ontwikkeling en ik merk dat ze zich langzaam meer begint te bemoeien met het huishouden. Nu hebben we (nog) niet vaak ruzie, dat kan anders worden als ze te lang blijft. Het is tijd dat ze zich los gaat weken van ons. Alleen de wereld in en het studentenleven ontdekken. Ga het maar doen, red je maar. Er is niemand meer aan wie ze kan vragen waar haar sleutels liggen of haar EarPods. Het is niemands schuld als ze een kleding stuk kwijt is, of dat het shirtje dat ze per se aan wil niet schoon is. Dat gaat ze allemaal ondervinden.
Het is leuk voor haar. Echt. maak ik mezelf wijs op de momenten dat het me aanvliegt. Uit alle macht probeer ik me dan te richten op de positieve kanten van deze stap. Het betekent namelijk ook een puber, en een puber- vriendje minder vaak in huis. En dat houdt weer in dat Chris en ik meer privacy zullen hebben. Daar is veel voor te zeggen. Nu verlangen we met enige regelmaat naar tijd samen in ons eigen huis. Momenten waarop we bij wijze van spreke gewoon de hele avond naakt kunnen lopen. Avonden waarin ik weer eens lingerie aan kan buiten de gesloten slaapkamer. Die kans is nu toch groter. Misschien moet ik als troost voor dit alles een nieuw setje kopen…;)
En weet je, ik denk dat op het moment dat al onze kinderen uit huis zijn en wij de oh, zo gewenste privacy hebben verworven hebben we de reuring van de meiden gaan missen. Echt.
Alicia Chris 
Geef een reactie