Onbedwingbaar verlangen

Voor de bijeenkomst van Vlammende Verzinsels heb ik een verhaal geschreven dat uit twee delen bestaat. Dat was de opdracht deze keer en wederom een lastige. De delen mochten maar op een punt van elkaar verschillen. Dus, als er een ander hoofdpersoon is moeten tijd en ruimte hetzelfde zijn. Alle inzendingen moeten erotisch zijn, maar je mag een ander genre toevoegen zoals bijvoorbeeld thriller, mysterie, romantiek, humor of science fiction. Heus, ik heb erover nagedacht de opties overwogen en me afgevraagd of ik eens iets totaal anders kon schrijven. Al was het maar om de deelnemers van de bijeenkomst te verbazen. Maar, helaas, mijn romantische brein lijkt op dit moment niets anders te willen dan schrijven dan over herkenbare en verhitte situaties waarin een mens zichzelf tegenkomt. Ik wens jullie heel veel plezier met het lezen van deze verhalen. Na de bijeenkomst zal ik de feedback verwerken en hoop ik dat het verhaal er sterker uitkomt. Vergeet vooral niet via deze link ook de andere verhalen te lezen.

Liefs Alicia

• 

Zijn diepzwarte haar hing gemaakt rommelig op zijn hoofd. Zijn zwart leren jasje hing open en gaf me zicht op zijn donkere shirt. De stof spande strak om zijn duidelijk gespierde bovenlichaam. Hij had een alledaags gezicht. Alleen de opkomende stoppels van een beginnend baardje en zijn kledingkeuze maakte hem stoerder dan hij werkelijk was. Maar het waren zijn ogen die me het meest raakte. Helderblauwe ogen leken op te lichten toen Bram en ik de deur opende en hij me recht aankeek. 

 ‘James, de nieuwe buurman,’ zei hij en hij lachte speels naar me. Hij straalde een bepaalde energie uit waar ik niet omheen kon. Mijn lichaam reageerde op hem, hij boorde iets aan in me dat ik in tijden niet had gevoeld. Mijn in slaap gevallen verlangens werden in een keer wakker geschud. 

‘Sophie, welkom in de straat.’

Meer wist ik niet te zeggen, ik schrok van mijn reactie op hem en wilde dat uit alle macht verbergen. Maar mijn lichaam was onverbiddelijk. Ik kreeg het er warm van en ik voelde hoe die hitte lichte blosjes op mijn wangen veroorzaakte. 

Hij gaf me een knipoog en ik was verbaasd over die brutaliteit, maar Bram leek het niet te merken. De mannen stelden zich aan elkaar voor. Ergens op de achtergrond hoorde ik ze praten over de verhuizing, maar wat ze precies zeiden weet ik niet meer. 

Bram en ik woonden op dat moment al een aantal weken in onze nieuwbouwwoning. James was in de twee onder een kap naast ons komen wonen. Het verbaasde me dat hij alleen was. Een man alleen viel hier tussen de gezinnen uit de toon. Wij hadden een van de vrijstaande woningen gekocht in een doodlopende straat. Alles was hier nieuw, de straten waren net geasfalteerd, de jonge bomen stonden met hun iele takken en miezerige bladeren kaarsrecht langs de straat geplant. De huizen hadden allemaal een oprit waar geen olievlek op te vinden was en de verzakking nog niet was toegetreden. Oude auto’s zag je niet en ieder huishouden had er twee. 

James werd vanaf dat moment het lichtpuntje van mijn dag. Ik had al snel door dat hij vlak na Bram naar zijn werk ging en nadat ik mijn man had uitgezwaaid bleef ik elke ochtend nog even voor het raam staan. In mijn wollige witte badjas en met een mok koffie in de hand zag ik hoe James stoer in zijn oude Mustang stapte en met een hoop kabaal vertrok. Hij was te horen door de hele wijk. Bijna iedereen hier had een elektrische auto of een hybride en het was een verfrissend contrast als ik zijn klassieker hoorde bulderen door de straat.  

Na een paar dagen had hij me door. Hij keek naar me, grijnsde zelfgenoegzaam en gunde me zijn verpletterende knipoog. Het was gênant, dat wist ik wel. Toch weerhield dat me er niet van elke dag opnieuw voor het raam te staan, snakkend naar dat ene moment waarop onze blikken elkaar kruisten. Het was een onschuldig vuurtje, zo redeneerde ik. Niet meer dan een beetje vermaak waarmee ik de eentonige dagen op deze nieuwe plek doorkwam.

Onze hagelnieuwe strakke keuken was witgelakt met deuren zonder greep.  Voorzien van de nieuwste apparatuur en dankzij het marmeren blad leek het recht uit een woontijdschrift te komen. De betonnen vloer was klinisch schoon en volgens de laatste trend. De muren waren nog onberispelijk wit. Er waren dagen bij dat ik uit pure wanhoop een vlek wilde maken op de muur. Erop tekenen met een stift of er een groef in krassen. Iets, een teken dat er geleefd werd in dit nieuwe huis waar wij de eerste bewoners van waren. 

Fysiek was ik dan wel daar aanwezig maar gevoelsmatig was ik vooral ergens niet. Ik was niet in onze oude tweekamerappartement boven een kroeg in de Kleine Houtstraat in Haarlem. Dat pand was in 1907 gebouwd en het was al bewoond geweest. Gezinnen en studenten hadden er hun sporen achtergelaten. Het pand was oud, de houten vloeren kraakten en het was slecht geïsoleerd. Maar dat huis had een verhaal. Waar Bram en ik nu woonden was misschien een logische volgende stap en qua luxe een verademing.  Maar voor mij miste er iets.

Het werk was schaars, het was naïef van mij om te denken dat ik meteen een nieuwe baan zou vinden. Daardoor leek mijn leven te zijn stil gevallen terwijl dat van Bram in volle vaart vooruitging. Hij werd opgeslokt door zijn functie bij de bank en de nodige recepties en ondernemersbijeenkomsten vereisten zijn aandacht in de avonden. Hij was moe en vaak in gedachte verzonken. De seks was meer vertrouwd dan gepassioneerd en ik miste hem als hij verzonken was in gedachten. Ondanks dat had ik het idee dat hij voldaan thuiskwam. Hij leek hier op zijn plek en dat gunde ik hem met heel mijn hart. Zo kabbelde ons leven routinematig verder.

James rong zich steeds vaker op mijn gedachten en ik deed geen enkele poging hem daar te tegen te houden. Hij werd een personage die voldeed aan mijn fantasie. In mijn hoofd vulde hij op wat ik miste. Ik twijfelde niet aan mijn liefde voor Bram, maar net zomin aan de signalen van mijn lichaam als ik James zag. 

Heel af en toe, als ik de hitte in mijn lichaam niet meer aankon kroop ik ochtenden terug in bed. Alleen en naakt in het bed van mij en mijn man dacht ik aan James. Ik kon zijn handen bijna op mijn huid voelen branden, zijn hete adem in mijn nek, zijn lippen op de mijne en zijn lichaam op me. De eerste keer dat ik mezelf op deze manier had bevredigd voelde ik schuld richting Bram, maar dat verdween al snel. Het genot dat ik eraan beleefde was sterker.

Een steek van jaloezie priemde ongevraagd in mijn maag toen Bram aankondigde dat hij met James aankondigde een biertje ging drinken in de stad. Ik had tegen Bram kunnen zeggen dat ik niet leuk vond als hij weer weg ging. Ik had boos kunnen roepen dat hij er nooit was en dat ik hem miste. Maar ik wist in alle eerlijkheid dat mijn afgunst niet om Bram draaide

Dus zei ik niets, wenste mijn man veel plezier en hoopte ik dat hij mijn ongenoegen niet merkte. Die nacht kwam hij voor het eerst in tijden dronken thuis. Voor ik hem aan een kruisverhoor kon onderwerpen plofte hij neer op het logeerbed en viel als een blok in slaap. Hij heeft niet eens door gehad dat ik nog wakker was. Meteen dacht ik aan James. Was hij net zo dronken?

Het was op een vrijdag dat onze routine werd onderbroken. Ik schrok wakker, keek naast me en zag dat Bram er niet was. Ik griste naar mijn mobiel en zag dat het bijna negen uur was. Er stond een bericht van Bram op mijn beginscherm. 

Goedemorgen schoonheid,

Ik had vandaag een vroege afspraak en wilde je niet wekken.

Fijne dag X

Bram had me laten slapen en ik wist niet goed of het een attent gebaar was. De hele week hadden we elkaar een beetje ontlopen. Misschien werd het tijd voor een goed gesprek bedacht ik me toen ik uit bed stapte om de gordijnen te openen. De zon scheen uitnodigend en gaf het eerst gevallen blad een mooie glans.

Tuinieren in de vijfentwintig meter diepe tuin vond ik heerlijk, met mijn handen in de rulle aarde kon ik mijn gedachten ordenen. De tuin was het verlengstuk van de keuken en het uitzicht op de planten bracht een klein stukje levendigheid in huis. In de tuin voelde ik me thuis. 

De aarde was vers en vruchtbaar, het onkruid woekerde tussen de siergrassen en de uitgebloeide hortensia’s door. Ik had mijn handen nog maar amper in de grond gestoken toen de deurbel ging. Geïrriteerd stond ik weer op en waste snel mijn handen. Ik opende de deur en mijn adem stokte toen ik recht in de ogen van James keek. Hij leunde tegen de deurpost op een onverschillige manier. Bij iedereen zou die houding er belachelijk uitzien, maar James kwam er mee weg. Hij zag er ongelofelijk sexy uit in zijn witte T-shirt en gescheurde spijkerbroek.

‘Goedemorgen buuf,’

‘Hoi,’ zei ik zonder mijn verbazing te verstoppen.

‘Ik heb hier wat tekeningen van mijn hovenier met daarop ideeën over de bomen die we volgend voorjaar tussen onze opritten kunnen plaatsen. Dat wilde ik even met je doornemen. Heb je tijd?’

Hij was zich ervan bewust hoe ik op hem reageerde. Sterker nog, hij speelde ermee en met die jongensachtige grijns op zijn gezicht probeerde hij me nog meer van slag te maken. 

‘Bram is er niet,’ zei ik in een dappere poging hem te weren. 

‘Geen probleem, Bram zei zaterdag nog dat ik het met jou moest bespreken, dus bij deze.’ 

Het irriteerde me dat Bram niets hierover had gezegd, hij zou het wel vergeten zijn, maar als ik had geweten dat James op de stoep zou staan had ik me op z’n minst opgemaakt.

‘Daar heeft hij niets over gezegd. Koffie dan maar?’ 

James liep achter me aan de keuken en ik deed zo normaal mogelijk. Hij nam plaats aan de bar en legde de tekeningen uit. Mijn handen beefde om het kopje, ik had mijn zenuwen niet onder controle en daar baalde ik van.  

‘Zwart is goed hoor. Dank je,’ zei hij. Hij knipoogde en in een kort moment raakte mijn hand die van hem. Er trok een soort statische schok door mijn lichaam en in een reflex trok ik mijn hand terug waardoor het kopje wankelde. Zwartbruine vloeistof spreidde zich uit over de tekeningen en ik kon wel door de grond zakken.

‘Oh, sorry!’

Mijn stem klonk absurd hoog.

‘Wat onhandig van me,’ Ik haastte me naar de keuken, pakte een theedoek en begon nerveus de tekening te deppen.

‘Het geeft niet,’ zei hij.

James was de rust zelve, stond langzaam op en kwam naast me staan.

‘Ik help je wel even.’ 

Hij pakte de theedoek en stond zo dichtbij me dat ik dacht dat hij mijn hart kon horen bonken. 

‘Pak jij maar een nieuw kopje koffie voor me. Die tekeningen komen later wel.’ 

Ik stond met mijn rug naar hem toe bij de koffiemachine, drukte op het knopje en het apparaat begon opnieuw de bonen te malen. Uit alle macht probeerde ik mijn ademhaling rustig te krijgen door niet naar hem te kijken. Maar ik voelde dat hij achter me stond. Ik draaide me om en keek recht in zijn ogen. Mijn adem stokte. Zijn pupillen waren groot en zijn intentie was duidelijk. Mijn benen voelde slap en ik wist dat ik dit net zo graag wilde. 

‘Geef deze maar even aan mij,’ zei James en hij pakte het kopje uit mijn handen, boog langs me om het op het aanrecht te zetten en ik voelde zijn warme adem langs mijn huid strelen. Zijn gezicht was nu zo dichtbij het mijne dat ik dacht dat hij me elk moment ging zoenen, maar hij wachtte. We keken elkaar alleen maar aan. 

‘Wat wil je Sophie?’ zei hij kalm. 

‘Dit.’

Vastberaden kuste ik hem.

Hij beantwoordde gretig en ik kreunde zacht van opluchting, dit gebeurde echt. 

James duwde me met zijn lichaam tegen het aanrecht zonder het zoenen te verbreken. Zijn lippen daalde af naar mijn nek en hij streelde mijn wang. Zijn vingers kriebelde langs mijn hemd naar beneden tot de rand van mijn broek hem tegenhield.  Mijn lichaam rilde. Behendig als een ervaren minnaar rukte hij de knopen van mijn spijkerbroek los en trok hem met slip en al wild naar beneden. Ondertussen trok zo snel mogelijk mijn hemd uit, ik wilde dat hij me zag, mijn naakte lichaam bewonderde. Hij was nog volledig gekleed en die ongelijkwaardigheid maakte het nog spannender. 

Hij tilde me op het koude marmeren blad en ik sloeg mijn benen om hem heen. Het was rauw en primitief.  Er was een nieuwe bijna dierlijke behoefte in mezelf ontwaakt en ik wilde alleen maar meer. Hij keek even achterom, richting het raam en leek zich ervan te verzekeren dat de kust veilig was. Het was een kort moment waarop hij de aandacht verbrak, waarna hij in een keer zijn stijve pik bij mij naar binnen duwde. Ik klemde mijn benen nog harder tegen hem aan en dwong hem dieper te gaan. Harder en sneller, ik wilde komen, maar wilde niet dat het stopte. Zweetdruppels liepen langs zijn gezich.  Het zoenen werd wilder, de stoten ook. Mijn lichaam had nu haar eigen wil en de tintelingen trokken vanuit mijn tenen met een oerkracht door mijn lichaam tot ik het uitkermde van genot. Ik rilde toen James zijn pik uit me haalde. Hij streelde de verwilderde haren uit mijn gezicht.

‘Weet je wel hoe mooi je bent?’ zei hij.

Zijn stem was zacht, even dacht ik kwetsbaarheid te zien in zijn ogen. Maar dat was van korte duur, hij schudde het van zich af en trok zijn broek omhoog. We zeiden niets, en de stilte werd ongemakkelijk. Hij drukte een vluchtige zoen op mijn wang voor hij door de achterdeur naar buiten ging, naar zijn eigen huis, mij beduusd op het aanrecht achterlatend.

                                                                       ~

Ze gaf hem een hand, onze nieuwe buurman, en ik keek verwonderd toe hoe haar wangen rood kleurde. Ze leefde op, alsof zijn uitstraling haar energie gaf. De laatste keer dat ik haar zo zag was aan het begin van onze relatie. Dat was bijna zeventien jaar geleden. Het deed me beseffen dat ik te weinig tijd aan haar besteedde. Mijn tijd verdeelde ik tussen werk en Sophie en ons huis, toch lukte het haar niet te laten wennen aan deze nieuwe omgeving.  

De verhuizing viel haar zwaar en soms twijfelde ik of ik er goed aan had gedaan ons weg te halen uit haar geliefde Haarlem. Sophie moest haar baan als communicatieadviseur bij de gemeente opgeven en wachten op een opening bij een van de Drentse gemeenten. Ik hoopte dat het huis, de rust en de ruimte haar met de tijd zou overtuigen dat dit de juiste keuze was. Ik had tijd nodig om een stempel te drukken op mijn nieuwe baan, dat was tijdelijk dat wist Sophie, maar dat maakte het niet makkelijker. 

Nadat James zich aan ons had voorgesteld zag ik een kleine opleving in haar gedrag, ze stond in ieder geval weer gelijk op met mij en we aten s ’morgens samen. Dat was voor het eerst sinds de verhuizing. 

James en ik spraken elkaar regelmatig op de oprit, ik mocht hem wel. Zijn houding was vrijgevochten en heel anders dan mijn leven op dat moment. Toen voorstelde om samen een biertje te gaan drinken, leek het me een goed idee. Ik kon me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een kroeg van binnen had gezien en was wel toe aan een gezellige avond. 

Café de Beurs, achter de grote kerk, was een typisch bruin café. De donker gelakte houten tafels waren bedekt met hoogpolige rood en groene kleedjes. Mijn bierglas wankelde op die zachte ondergrond. James bestelde twee biertjes bij een slungelige jongedame. Ze lachte verlegen naar hem. Hij grijnsde terug en haalde naar mij onverschillig zijn schouders op, hij leek dit gewend te zijn.

Na een biertje of drie voelden we ons aardig op ons gemak en lieten we de beleefdheden achterwege. James stelde me tal van vragen over hoe ik Sophie had ontmoet, hoe lang we samen waren en waarom we in Meppel waren neergestreken. Het was een soort wederzijds kruisverhoor waarin we probeerde elkaar te leren kennen.

‘Heb jij iemand?’ vroeg ik uiteindelijk. 

‘Nee, niet meer. En ik heb er ook voorlopig geen behoefte aan. Losse contacten zijn wat mij betreft prima’ zei hij. Zijn houding verstarde toen hij die woorden uitsprak en hij nam een paar grote sloken bier. 

‘Dat lijkt me best eenzaam.’

‘Het is niet hoe ik het had bedacht, maar ach, zo gaan die dingen.’ Hij wiebelde wat op zijn stoel en ik merkte dat er meer schuilging achter zijn opmerking. 

‘Nog een biertje?’ vroeg hij.

‘Lekker.’

De serveerster kwam, James gaf haar een veelbelovende knipoog toen ze het bier neerzette.  

‘Hoe gaat dat dan met die losse contacten? Waar vind je vrijgezelle vrouwen?’ 

‘Tinder, of uit de kroeg. Maar, ze zijn niet altijd vrijgezel.’  

‘Lijkt me niks. Ik heb al amper tijd voor mijn eigen vrouw.’

‘Jammer, ze ziet er goed uit.’

Ik staarde naar mijn lege bierglas en wist niet zo goed wat ik van die laatste opmerking moest vinden. Mijn vrouw vond hem leuk, hij vond haar aantrekkelijk en wat was mijn rol in dit geheel? 

‘Volgens mij wordt het tijd voor iets sterkers,’ zei ik. 

Ik had al maanden geen sterkte drank gehad, maar ik had nu een avond voor mezelf. Ik voelde me voor het eerst in weken echt vrij, dus liep ik naar de bar en bestelde twee Bacardi-Cola. 

‘Proost,’

‘Proost, op nieuwe contacten,’ zei James met een twinkeling in zijn ogen. 

‘Even, uit pure nieuwsgierigheid. Zou je mijn vrouw doen?’ 

We zaten aan onze tweede Baco. De alcohol steeg naar mijn hoofd en maakte me overmoedig. Ik had het idee dat ik alles kon zeggen en dat het binnen de categorie dronkenmanspraat bleef. 

James keek naar me en het verbaasde me hoe helder hij nog was. 

‘Zou je willen dat ik je vrouw deed?’

Ik slikte, ik kon niet ontkennen dat die gedachte bij me was opgekomen, wat een lichte zwelling in mijn broek veroorzaakte. De heftige manier waarop Sophie op James reageerde was interessant. Het was een kant van haar die ik niet kende en graag wilde ontdekken. Ze leek te genieten van zijn aandacht, hij gaf haar blijkbaar iets dat mij op dat moment niet lukte. Het idee dat ik kon bepalen hoe het verder ging gaf me een nieuw gevoel van macht.  

‘Als ik kan meekijken lijkt het me wel spannend,’ zei ik bijna fluisterend.  Ik wilde niet dat iemand ons gesprek opving want ik wist niet eens of ik het meende. 

‘Vrijdag ben ik vrij. Als jij zorgt dat je tegen half tien verdekt opstelt in jullie tuin, dan zullen we zien of het me lukt.’

James sprak de woorden zo makkelijk uit alsof het niet de eerste keer was dat het hem gevraagd werd. Hij keek er in ieder geval niet van op en was er blijkbaar zeker van dat het hem zou lukken Sophie te overtuigen. 

‘Tuurlijk, is goed man.’ Met die woorden stond ik op en liep ik de trap af richting de toiletten. Halverwege wankelde ik en moest ik me even vastgrijpen aan de leuning. Terwijl ik mijn blaas leegde boven het urinoir bedacht ik me dat ik beter geen drankje meer kon nemen. James dacht hier echter anders over. Toen ik terug kwam stond er weer een baco voor me klaar en was ik op slag mijn voornemen vergeten.

Dat laatste drankje nekte me en slingerend fietsten James en ik naar huis, als ik hem niet bij me had was ik zeker verdwaald. Eenmaal thuis besefte ik me nog net dat ik niet naast Sophie kon gaan liggen met mijn naar alcohol stinkende adem. Strompelend plofte ik neer op het logeerbed. 

De volgende dag werd ik wakker met een mond zo droog als schuurpapier en een bonkende pijn in mijn hoofd. Sophie had een briefje neergelegd. Ze was gaan hardlopen, dat gaf me wat ruimte. Onder de douche probeerde ik de avond terug te halen. Had ik het gedroomd? Was wat ik met James had besproken geen grap? 

Ik wist het echt niet meer en probeerde de hele zondag mijn gedachten te ordenen. Ik ontweek Sophie’s strenge blik, haar houding liet me weten dat ze geïrriteerd was over vannacht, maar ze liet het rusten. 

Maandagochtend begonnen we de week als alle andere weken. De gebeurtenissen van die zaterdag zakte naar de achtergrond alsof het een fragment was uit een droom. Ergens wist ik dat ik James een bericht moest sturen om te bevestigen dat we alleen maar aan het dollen waren. Maar, iets in me hield me tegen. Van zijn kant hoorde ik ook niets en het kon zijn dat hij er niet eens meer aan had gedacht.

De rest van de week ontweek ik Sophie een beetje. Het was me niet duidelijk of ik met haar kon praten over de fantasie die ik tot voor kort nooit had gehad. Hoe meer ik eraan dacht, hoe meer mijn nieuwsgierigheid groeide. Hoe ver zou mijn vrouw gaan? En mijn buurman, zou hij haar werkelijk “doen”. 

Zo vloog de week voorbij en was daar de vrijdagochtend. James en ik hadden elkaar niet meer gesproken, zelfs niet op de oprit. Ik had enorm onrustig geslapen. In mijn hoofd bleef de gedachte maar heen en weer schommelen tussen wat ik in werkelijkheid wilde en wat een fantasie moest blijven. Ver voor de wekker werd ik wakker en ik besloot Sophie te laten slapen en vertrok naar kantoor. Misschien was werk de juiste afleiding. 

Het tegendeel was waar, concentreren lukte me niet. Tegen negenen had ik al vier koppen koffie weggewerkt. Mijn darmen konden de spanning niet aan op dat resulteerde in drie beschamende toiletbezoeken. Ik gaf aan mijn secretaresse door dat ik een privé afspraak had en liep naar mijn auto.  

Onderweg naar ons huis voelde ik me misselijk van de zenuwen en tegelijk levendiger dan ooit. De afgelopen weken was ik een werkpaard die niets anders deed dan het iedereen naar de zin maken, thuis en op kantoor. Het zoog al mijn energie op. De adrenaline die ik nu door mijn lichaam voelde razen was een welkome drug waar mijn maag aan moest wennen.  Ik wist niet wat en of ik iets zou zien, maar het idee dat ik deelnam aan dit avontuur was genoeg. Zou James er zijn? Zou Sophie hem binnenlaten? 

Zo onopvallend mogelijk parkeerde ik mijn auto aan het begin van de straat en liep ik richting ons huis. Het was alsof ik een indringer was in mijn eigen tuin en de angst om betrapt te worden door Sophie was groot. De groene vuilnisbak was de ideale plek om achter te verschuilen en gaf me net voldoende zicht op de keuken.  

De adrenaline raasde door mijn lichaam toen ik zag dat James tegen mijn vrouw aan stond bij de koffiemachine. 

Had het me af moeten schrikken? Had ik wijzer moeten zijn, verstandig, verantwoordelijk? In een seconde kon ik een einde maken aan dit schouwspel. Dat deed ik niet, het verlangen naar deze vorm van controle hield me tegen. 

Sophie zag er woest uit, oververhit en mooi. Mijn ademhaling ging steeds sneller en de misselijkheid verdween, geilheid kwam ervoor in de plaats en voedde mijn ego. 

James draaide zijn hoofd om, we keken elkaar kort aan en ik knikte bevestigend naar hem. Hij moest verder gaan met ons spel, wij hadden dit bedacht en Sophie was een gewillige pion. Dat was het enige moment dat ik contact met hem had, daarna richtte hij zich volledig op Sophie. Het vuur in haar laaide op onder zijn stoten, ik kon haar gekreun buiten horen. Mijn pik werd er stijf van, live porno, zo dichtbij, het kostte me al mijn beheersing niet naar binnen te gaan en mijn aanwezigheid kenbaar te maken. Maar ik beheerste me, voor nu. 

James was onvermoeibaar en nam haar vol overgave tot ze haar hoogtepunt bereikte. Ik had willen blijven, willen voelen hoe de spanning tussen hen was erna. Maar, dat was niet veilig. Ik moest maken dat ik wegkwam. Volledig opgewonden liep ik naar mijn auto. Op de automatische piloot reed ik afgelegen industrieterrein. 

Daar parkeerde ik langs een stil weggetje en draaide mijn stoel naar achter. Mijn ademhaling werd iets rustiger maar mijn pik was nog steeds zo stijf dat het pijn begon te doen. Behendig ritste ik mijn pantalon open en haalde ik hem eruit. Langzaam liet ik me verder in de leren stoel zakken. Het kostte me geen enkele moeite de beelden terug te halen en ik wist dat ik daar nog lang plezier van zou hebben. Elke keer als ik Sophie zou aanraken zou dit beeld terugkomen.  Mijn hand gleed over mijn schacht naar mijn vochtige eikel en weer terug terwijl de film vertraagd afspeelde in mijn hoofd. Ik voer mee op hun tempo, en rukte steeds sneller. Ik was erbij, ze deden waar ik op hoopte en de fantasie was echt geworden. Dit was nog maar het begin, mijn gedachten zakte verder af naar de volgende stap. Ze zou verder gaan bij hem. Hem bevredigen met haar mond. Hij zou haar opvullen goed en vaak. Ja, dat was de volgende stap.

‘Dat wil ik,’ zei ik grommend en ik genoot van de ultieme ontlading die volgde toen het laatste restje energie in witte klodders uit me spoot. 

•